Sytuacja gospodarcza Austrii po I wojnie światowej. Po I wojnie światowej Austro - Węgry rozpadły się na dwa państwa. Austria, która była przyzwyczajona do surowców z terenów węgierskich nagle została ich pozbawiona. Przed I wojną światową kraj ten utrzymywał kontakty handlowe z wieloma państwami, które znajdowały się w

Jesienią 1918 roku z chwilą umilknięcia huku salw armatnich, Europa budziła się do nowego pokojowego bytu. Była to już jednak zupełnie inna Europa od tej, którą była latem 1914 roku. Głównie zmieniła się jej mapa polityczna i dotychczasowe granice, zwłaszcza widoczne to było we wschodniej, centralnej i południowej części kontynentu. Upadły trzy główne dynastie panujące: Habsburgów, Hohenzollernów i Romanowów. Wojnę przegrały ostatecznie państwa centralne: Austro-Węgry, Bułgaria, Niemcy i Turcja. Wszystkie te państwa utraciły znaczne tereny, które należały do nich przed wybuchem wojny. Jednym z najpoważniejszych skutków wojny była zatem gruntowana przebudowa mapy politycznej Europy. Powróciła na nią niepodległa Polska, utworzone zostały Jugosławia, Czechosłowacja, Finlandia Litwa, Łotwa i Estonia, zaś na Wyspach Brytyjskich ś Irlandia. Powstawanie nowych państw było przejawem woli wielu narodów do samostanowienia i niepodległości, która ze szczególną siłą objawiła się podczas trwania wojny. Każde z nich chciało mieć niepodległe państwo. Problemy pojawiały się jednak przy wytyczaniu nowych granic, zwłaszcza tam gdzie różne narodowości współzamieszkiwały na małym terytorium. Tak więc Czechosłowacja stała się w pomniejszonej skali tym czym przed wojną były Austro-Węgry, państwem wielonarodowym, w którym znaleźli się nie tylko Czesi i Słowacy, ale również Niemcy, Węgrzy, Ukraińcy i Polacy. Jugosławia łączyła ludność bośniacką, chorwacką, serbską, macedońską i albańską. W Polsce wschodniej mieszkali liczni Ukraińcy i Białorusini. Mniejszości etniczne rozproszone w wielu krajach Europy czuły się często pokrzywdzone i stawały się przyczyną ciągłych napięć i ukrytych konfliktów. Zaznaczyć bowiem trzeba, iż traktatowym rozstrzygnięciom granicznym, podpisanym po I wojnie światowej, towarzyszyły prawie wszędzie niepokoje wewnętrzne i konflikty zbrojne. Nowa równowaga w Europie była niezmiernie krucha, głównie dlatego, że ruchy narodowe utrudniały poszukiwanie kompromisów. Egoizm narodowy panował dalej w Europie. Nie było też mowy o rozbrojeniu. Zasada samostanowienia narodów też często nie była szanowana. Największe konsekwencje wskutek przegranej wojny poniosła naddunajska i wielonarodowa monarchia Habsburgów. Państwo to jako jednolity organizm państwowy rozpadło się całkowicie i zniknęło ostatecznie z mapy politycznej Europy. Na jej miejsce powstały nowe państwa: Austria zmniejszona do obszarów zamieszkałych przez narodowość niemiecką, Węgry również znacznie okrojone terytorialnie na korzyść otaczających je państw oraz po wielowiekowej przynależności do monarchii habsburskiej odrodziło się niepodległe państwo Czechów i Słowaków (Czechosłowacja). Pozostałe obszary przyłączone zostały do istniejących wcześniej państw narodowych takich jak: Włochy, Rumunia i Serbia, która wkrótce później została przemianowana na Jugosławię. Na upadku Austro-Węgier skorzystała też Polska, która po 123 latach zaborów odzyskała własną niepodległość, a ziemie austriackiej Galicji weszły w skład odrodzonego państwa. Jak widać dla Austro-Węgier I wojna światowa nic dobrego nie przyniosła, gdyż państwo to zniknęło na stałe z map świata. Drugim wielkim przegranym okazała się Rosja, mimo że rozpoczęła wojnę po stronie państw zwycięskich. Ale nie była to już ta sama Rosja, która do wojny przystępowała. Nie było już monarchii Romanowych, którą obaliła rewolucja lutowa 1917 roku, a którą później zastąpiła druga rewolucja - październikowa. W jej wyniku władzę przejęli bolszewicy i od tej pory rozpoczęli budowę pierwszego na świecie państwa socjalistycznego (komunistycznego), walcząc na wszystkich frontach z interwencją mocarstw zachodnich oraz ze zwolennikami dawnego ustroju, którzy dążyli do obalenia władz komunistycznych. Olbrzymie obszary państwa rosyjskiego pogrążyć się miały w odmętach pięcioletniej wojny domowej. Na obszarach Rosji uzyskały niepodległość takie państwa jak: Finlandia, Estonia, Łotwa, Litwa oraz Polska. Płomień rewolucji z Rosji przelał się także do innych państw. Wrzenie rewolucyjne objęło także pokonane Niemcy, było one bezpośrednią przyczyną upadku II Rzeszy. Rewolucja objęła swym zasięgiem także terytorium Węgier, stłumiona została przez interweniujące wojska okalających je państw. Po I wojnie światowej w Rosji panowała wojna domowa, która przyniosła kolejne ofiary, głód, nędzę i niezadowolenie ludu. Skorzystały z tego państwa takie jak Finlandia, Litwa, Łotwa, Estonia, Białoruś, Ukraina i Gruzja, które zaczęły walczyć o soją niepodległość. W Niemczech, patrzących na wydarzenia w Rosji, pojawiły się pierwsze oznaki buntu i prób dokonania rewolucji. 9 listopada cesarz Wilhelm II abdykował i opuścił kraj, co tylko zwiększyło anarchię. Niemcy stały się republiką, ich reprezentantem ogłosiła się Rada Komisarzy Ludowych - głównie socjaldemokraci pokroju Karola Liebknechta i Róży Luxemburg. Rada uznała się za rząd Niemiec i podpisała 11 listopada 1918 roku akt kapitulacji. Niemcy utraciły spore obszary dotychczasowego terytorium. Alzację i Lotaryngię na rzecz Francji, północny Szlezwik na rzecz Danii, prowincję poznańską oraz część Górnego Śląska i Prus Zachodnich na rzecz Polski. W toku wojny Niemcy utraciły też wszystkie swoje kolonie. W stosunku do Niemiec zwycięskie państwa alianckie wyciągnęły dalsze konsekwencje restrykcyjne, które formalną i rzeczywistą moc prawną uzyskały ostatecznie po zatwierdzeniu i podpisaniu traktatu wersalskiego roku, czyli dokładnie w 5 lat po dokonanym zamachu w Sarajewie. Niemcy straciły wiele terytorium, armii i pieniędzy. W początkach wojny chciały mieć swoje kolonie. Skończyło się na tym, że wszystkie straciły. Po podpisaniu traktatu wersalskiego II Rzesza poza 13% terytorium i wszystkimi koloniami straciła również olbrzymią część armii (ograniczono ją do 100 tysięcy żołnierzy). Nadrenia została zdemilitaryzowana. Uznano winę Niemiec i zgodzono się na to aby płacili reparację poszkodowanym krajom. W późniejszych czasach Adolf Hitler wykorzystał w swojej propagandzie fakt, że władze Niemieckie nie były obecne na obradach w Wersalu – dano im tylko dokument do podpisania – i to, że większość ministrów było z pochodzenia Żydami. Propaganda Hitlera doprowadziła później do objęcia przez niego władzy w Niemczech a następnie do kolejnej, jeszcze bardziej strasznej w skutkach, wojny światowej. Po 1920 roku Stany Zjednoczone powróciły do tradycyjnej polityki izolacjonizmu – zajmowali się sprawami własnego kontynentu. A mieli się czym zajmować... W Amerykańskich fabrykach produkowano zbyt wiele artykułów co doprowadziło do wielkiego kryzysu. A wszystko zaczęło się od krachu na nowojorskiej giełdzie w październikowy „czarny czwartek” 1929 roku, kiedy to akcje amerykańskich przedsiębiorstw w ciągu 10 dni spadły prawie o 50%. Doprowadziło to do masowego zamykania fabryk i zakładów. Tysiące rodzin pozostało bez środków na utrzymanie rodziny. Stany Zjednoczone natychmiast wycofały krótkoterminowe pożyczki. Uderzyło to w Europę, której pomyślność gospodarcza na nich właśnie się opierała. Dodatkowo USA wprowadziło wysokie cła importowe, by chronić własny przemysł. Wynosiły one średnio 40% wartości towaru. Jak widać wielki kryzys przyniósł wiele strat zarówno dla Stanów Zjednoczonych jak i dla krajów europejskich. Doprowadził do olbrzymiego bezrobocia i drożyzny co jeszcze bardziej uderzyło w dosyć już poszkodowane społeczeństwo... Dzięki I wojnie światowej ponownie odrodziło się państwo polskie. Ale dla Polaków nie skończył się jeszcze okres walk. Ludność musiała jeszcze walczyć o nowe granice. W tym samym czasie tworzone były stosunki wewnętrzne. Ujednostajniono zarząd, walutę, podatki i ciężary skarbowe. Należało zająć się szkolnictwem i ustanowieniem nowego prawa. Tworzono nową armię. Na czoło zagadnień społeczno-politycznych wysunęła się sprawa reformy rolnej i konstytucji. Jak widać I wojna światowa przyniosła wiele zmian dla naszego kraju. Gdyby nie ona nie wiadomo czy Polska znajdowałby się na mapach świata. Liga Narodów była pierwszą organizacją mającą na celu powiązanie państw europejskich i całego świata systemem zbiorowego bezpieczeństwa. Jednak jej wpływy były niestety bardzo ograniczone, gdyż nie przystąpiły do niej Stany Zjednoczone. O ile Liga Narodów ustaliła nowe zasady regulujące stosunki międzynarodowe, o tyle nie była w stanie zmienić rzeczywistości politycznej Europy, nic zdołała sprostać stawianych przed nią oczekiwaniom i nie była w stanie uchronić na dłużej pokoju w Europie. Tak więc porządek wersalski, wprowadzony w Europie na skutek zakończenia I wojny światowej, nieuchronnie zmierzał do nowego konfliktu ogólnoeuropejskiego. W 1919 roku, kiedy dobiegała końca konferencja pokojowa w Wersalu, nikt nawet nie przypuszczał, iż nowy system w Europie przetrwa zaledwie 20 lat. odpowiedź 25 października 2010 przez użytkownika ak23 (505,880)

Po zakończeniu II wojny światowej na mapie Europy pojawiły się następujące nowe państwa: 20 IX 1949 r. – Republika Federalna Niemiec (RFN)7 X 1949 r. –Niemiecka Republika Demokratycznej (NRD)1960 r. – Cypr Europa po 1945 r. została podzielona, zgodnie z określeniem W. Churchilla „żelazną kurtyną”. Na wschód od tej linii podziału zapanował system komunistyczny. Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich zajął część ziem wschodnich Rzeczypospolitej, jeszcze w czasie ofensywy na froncie wschodnim. Ziemie republik nadbałtyckich, Ukrainy i Białorusi znalazły się granicach państwa sowieckiego. Państwa Europy Środkowo-Wschodniej, w których władzę przejęli komuniści, stworzyły wraz z ZSRR tzw. blok wschodni. W jego skład weszły następujące państwa: ZSRR, Polska Rzeczypospolita Ludowa, Czechosłowacja, Rumunia, Bułgaria, Jugosławia, Albania, NRD, Węgry. Na zachód od linii „żelaznej kurtyny” w krajach Europy zachodniej rozwijała się demokracja. Państwa alianckie wzięły pod swoją opiekę pokonane w czasie II wojny światowej Niemcy. Po 1945 r. dokonano podziały Niemiec pomiędzy ZSRR, Wielką Brytanię, Francję i USA. Były to tzw. strefy okupacyjne. Z trzech stref okupacyjnych: francuskiej, amerykańskiej i angielskiej w 1949 r. powstało nowe państwo niemieckie – Republika Federalna Niemiec. Natomiast ZSRR utworzył zależą od siebie, komunistyczną – Niemiecką Republikę Federalną. Taki podział Europy utrzymał się aż do końca lat 80-tych XX wieku.

Nasz kraj odzyskał niepodległość po I wojnie światowej, ale istniał już setki lat wcześniej. Podobnie jak to jest w przypadku pozostałych krajów z tej listy. Państwa powstałe po pierwszej wojnie światowej. Państwa powstałe po 1 wojnie światowej w Europie to przede wszystkim wynik rozpadu 4 wielkich mocarstw, a były to:

8. EUROPA PO II WOJNIE ŚWIATOWEJ – POCZĄTEK ZIMNEJ WOJNY 1945–1956 (MAPA 9.) KALENDARIUM WYDARZEŃ • 17 lipca – 2 sierpnia 1945 – w Poczdamie odbywa się ostatnia konferencja wielkiej trójki, na której zapadają decyzje w sprawie dalszego losu Niemiec; • 3 kwietnia 1948 – Kongres Stanów Zjednoczonych uchwala plan pomocy gospodarczej dla zniszczonej wojną Europy, tzw. plan Marshalla; • 24 czerwca 1948 – 12 maja 1949 – blokada Berlina Zachodniego przez Sowietów; • 4 kwietnia 1949 – w Waszyngtonie zostaje podpisany Traktat Północnoatlantycki, który stał się podstawą do powstania Sojuszu Północnoatlantyckiego – NATO; • 23 maja 1949 – z trzech zachodnich stref okupacyjnych zostaje przyjęta konstytucja Republiki Federalnej Niemiec; • 7 października 1949 – powstanie Niemieckiej Republiki Demokratycznej; • 14 maja 1955 – europejskie kraje komunistyczne zawiązują sojusz wojskowy zwany Układem Warszawskim; • 23 października 1956 – w Budapeszcie wybucha zbrojne powstanie przeciwko rządom komunistycznym. ZMIANA UKŁADU SIŁ NA ŚWIECIE II wojna światowa wstrząsnęła Francją i Wielką Brytanią – państwami, które do tej pory uważane były za największe światowe mocarstwa. Do upadku ich prestiżu (zwłaszcza w przypadku Francji) przyczyniły się zarówno klęski poniesione w pierwszym okresie wojny, jak i koszty, które przyszło im zapłacić, aby odnieść zwycięstwo. Miejsce osłabionych imperiów zajęły Stany Zjednoczone oraz Związek Sowiecki, których przywódcy mieli największy wpływ na kształtowanie wizji powojennego świata. Dominacja amerykańska wynikała nie tylko z potęgi militarnej, jaką stały się Stany Zjednoczone w czasie wojny, ale także dlatego, że to USA wyznaczyły polityczne i ideologiczne cele koalicji antyhitlerowskiej (na przykład w Karcie Atlantyckiej i Deklaracji Narodów Zjednoczonych) oraz, dzięki swojej potędze gospodarczej, w znacznym stopniu sfinansowały zwycięstwo nad państwami Osi. Z kolei Stalin uważał, że skoro Związek Sowiecki poniósł największe straty ludzkie w czasie wojny i przez długi czas trzymał na swoich barkach główny ciężar walki z Niemcami, ma moralne prawo decydować o wizji i losie powojennego świata. Prawo to było tym większe, że dzięki zwycięstwom Armii Czerwonej Stalin podporządkował sobie dużą część Europy i rozległe terytoria Azji. Nie zamierzał rezygnować z tych nabytków. Przeciwnie – traktował je jako pierwszy etap do rozprzestrzenienia komunizmu na całym świecie. KONFERENCJA WIELKIEJ TRÓJKI W POCZDAMIE W lipcu 1947 roku w Poczdamie przywódcy Stanów Zjednoczonych, Związku Sowieckiego i Wielkiej Brytanii spotkali się na ostatniej (jak się okazało) konferencji wielkiej trójki. Stany Zjednoczone reprezentował prezydent Harry Truman, Związek Sowiecki – Józef Stalin, a Wielką Brytanię – premier Winston Churchill, którego w czasie obrad zastąpił nowo wybrany premier Clement Attlee (zmiana ta znacząco osłabiła siłę głosu Brytyjczyków). Na konferencji miano uporządkować kontynent europejski po zakończeniu wojny i przygotować grunt pod przyszłą konferencję pokojową. Najwięcej uwagi poświęcono rozwiązaniu kwestii niemieckiej, a zaraz po niej – sprawie polskiej. Niemcy uznano za winnych wybuchu wojny i zdecydowano o ściganiu oraz ukaraniu sprawców zbrodni podczas niej popełnionych. Decyzja ta stała się podstawą do rozpoczęcia w listopadzie 1945 roku procesów przed Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym w Norymberdze, podczas których osądzono i skazano przywódców III Rzeszy. Ustalono również, że Niemcy utracą znaczną część swojego terytorium na wschodzie. Reszta kraju miała zostać podzielona na cztery strefy okupacyjne: amerykańską, sowiecką, brytyjską i francuską. W każdej ze stref miał zostać przeprowadzony proces demilitaryzacji, denazyfikacji, demokratyzacji i dekartelizacji. Podjęto też decyzję, że ludność niemiecka z Polski, Czechosłowacji i Węgier będzie wysiedlona do Niemiec. Koordynację tych działań powierzono Sojuszniczej Radzie Kontroli z siedzibą w Berlinie. Wielkiej Brytanii zależało, aby nie osłabiać za bardzo Niemiec i nie dopuścić do utraty przez nie zbyt wielkiego terytorium. Dlatego niechętnie podchodziła do decyzji przekazania Polsce terytoriów leżących na wschód od Odry i Nysy Łużyckiej. Jednak głos imperium znaczył coraz mniej, a Stany Zjednoczone nie chciały w tym momencie konfliktów ze Stalinem, bowiem zależało im na włączeniu się Związku Sowieckiego do wojny na Dalekim Wschodzie. Dlatego Harry Truman zaakceptował istnienie kontrolowanego przez komunistów polskiego Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej oraz uznał zaproponowany przez Stalina kształt zachodnich granic odrodzonej Polski, zaznaczając jednak, że są to obszary przekazane Polsce jedynie pod tymczasowy zarząd do czasu podpisania traktatu pokojowego z Niemcami. Postanowienia podjęte w Poczdamie zostały w większości zrealizowane, jednak wobec narastającego konfliktu między Związkiem Sowieckim a Stanami Zjednoczonymi nie udało się zrealizować głównego celu konferencji – przygotowania traktatów pokojowych z Niemcami. Zaważyło to na losach całej Europy, między innymi poprzez wieloletnie kwestionowanie przez państwa zachodnie polskiej granicy na Odrze i Nysie Łużyckiej. ROZPAD KOALICJI I POCZĄTEK ZIMNEJ WOJNY Już pod koniec II wojny światowej było widać, że głównym elementem spajającym koalicję antyhitlerowską jest wyłącznie wspólny wróg. Gdy go zabrakło, różnice, zwłaszcza między Związkiem Sowieckim a Stanami Zjednoczonymi, stały się jeszcze bardziej widoczne. Dotyczyło to zwłaszcza wizji powojennego świata, stosunku do Niemiec i nabytków terytorialnych. Po kapitulacji Japonii we wrześniu 1945 roku militarne powody utrzymywania koalicji straciły na znaczeniu. Jednocześnie Związek Sowiecki z każdym dniem coraz bardziej otwarcie podejmował kroki zmierzające do podporządkowania sobie zajętych w czasie wojny krajów, wspierając organizacyjnie, militarnie i materialnie działających w nich komunistów. W państwach tych stacjonowały sowieckie garnizony, ustanawiano rządy złożone z komunistów, likwidowano opozycję, wprowadzano sowieckie rozwiązania gospodarcze. W tej sytuacji politycy amerykańscy i brytyjscy zaczęli podejmować działania, które mogłyby doprowadzić do zatrzymania ekspansji sowieckiej, uznając jednocześnie, że państwa, które są już w ręku Stalina, należy uznać za stracone dla „wolnego świata”. W marcu 1946 roku symbolicznie wyraził to Winston Churchill mówiąc, że Europę od Szczecina po Triest podzieliła „żelazna kurtyna”. Stalin jednak nie zamierzał zadowolić się dotychczasowymi zdobyczami i chciał rozszerzyć swoje wpływy na kraje zachodnie. Zamierzał wykorzystać popularność idei komunistycznych i sympatię do Związku Sowieckiego, która pojawiła się w wielu społeczeństwach Europy Zachodniej po wojnie, między innymi we Włoszech, gdzie komuniści stanowili największą siłę opozycyjną, czy we Francji, gdzie przejściowo znaleźli się w koalicji rządzącej. Organizacją koordynującą działalność europejskich partii komunistycznych stało się założone we wrześniu 1947 roku Biuro Informacyjne Partii Komunistycznych, nazywane w skrócie Kominformem. Było ono całkowicie podporządkowane Stalinowi. Komuniści nie wahali się też przed stosowaniem siły, co szczególnie stało się widoczne w Grecji. Kraj ten został wyzwolony przez wojska brytyjskie, ale wkrótce doszło w nim do wojny domowej między popieranymi przez Brytyjczyków i Amerykanów monarchistami a komunistyczną lewicą, wspieraną przez komunistyczną Bułgarię, Jugosławię i Związek Sowiecki. Ostatecznie krwawy konflikt zakończył się w 1949 roku zwycięstwem monarchistów. W odpowiedzi na działania sowieckie prezydent Harry Truman ogłosił w 1947 roku realizację przez Stany Zjednoczone tzw. doktryny powstrzymywania, polegającej na udzielaniu przez USA pomocy gospodarczej, politycznej, a nawet militarnej krajom, które stanęły w obliczu komunistycznego zagrożenia. Jako pierwsze taką pomoc otrzymały: rozdarta wojną domową Grecja i Turcja, zaniepokojona sowieckimi roszczeniami do cieśnin czarnomorskich. Wszystkie te wydarzenia, obok sporu o kształt przyszłych Niemiec, uznaje się za początek tzw. zimnej wojny między dotychczasowymi sojusznikami. Jej celem było zdobycie przewagi przez jedno lub drugie supermocarstwo, ale w obawie przed wybuchem kolejnej wojny światowej, która toczyłaby się z użyciem broni atomowej, obie strony powstrzymywały się od bezpośredniej konfrontacji zbrojnej. Walka toczyła się metodami propagandowymi, poprzez wyścig zbrojeń i rywalizację gospodarczą, zawiązywanie sojuszy i jedynie czasami udział w tzw. konfliktach zastępczych, czyli w wojnach w mniej ważnych regionach świata, gdzie stawali naprzeciw siebie sojusznicy obu państw. PLAN MARSHALLA Jednym z najważniejszych sposobów realizacji doktryny Trumana stała się amerykańska pomoc gospodarcza dla zniszczonej Europy. Jej założenia przedstawił w Kongresie USA sekretarz stanu generał George Marshall. Przewidywała ona udzielenie państwom europejskim wysokich kredytów na odbudowę zniszczeń wojennych, co miało przyspieszyć odbudowę i w konsekwencji załagodzić napięcia społeczne. Do uczestnictwa w programie zaproszono też niektóre państwa socjalistyczne: Związek Sowiecki, Czechosłowację i Polskę. Stalin jednak odmówił przyjęcia pomocy, a ponadto zmusił do tego samego rządy Polski i Czechosłowacji, które wstępnie wyraziły zainteresowanie amerykańską inicjatywą. Oficjalnym powodem odrzucenia planu było uznanie go za „imperialistyczną próbę podporządkowania Europy Stanom Zjednoczonym”. Takich obiekcji nie miały państwa Europy Zachodniej. Łącznie wartość pożyczek udzielonych przez Stany Zjednoczone w latach 1948–1952 wyniosła ponad 13 miliardów dolarów. Pieniądze te ustabilizowały sytuację gospodarczą i finansową wielu państw zachodnioeuropejskich, zwłaszcza Wielkiej Brytanii, Francji, Włoch i Holandii. Na realizacji planu zyskiwały także Stany Zjednoczone, ponieważ znaczna część przekazanych kredytów posłużyła na zakup dóbr wytwarzanych w USA. Podtrzymało to pomyślną koniunkturę dla gospodarki amerykańskiej, zagrożonej kryzysem związanym z ograniczeniem powojennej produkcji. Sowiecką odpowiedzią na plan Marshalla było utworzenie w 1949 roku przez państwa podległe Związkowi Sowieckiemu Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej (RWPG). Miała ona integrować gospodarczo państwa bloku wschodniego i przyczyniać się do rozwoju w nich socjalistycznego modelu gospodarczego. POWSTANIE DWÓCH PAŃSTW NIEMIECKICH Według postanowień konferencji w Poczdamie Niemcy zostały podzielone na cztery strefy okupacyjne, w których działania miała koordynować Sojusznicza Rada Kontroli. Szybko jednak okazało się, że Związek Sowiecki nie zamierza wywiązywać się z przyjętych ustaleń i w swojej strefie wprowadza własne rozwiązania. Sowieci bezwzględnie realizowali postanowienia dotyczące zdemontowania i wywiezienia na Wschód tysięcy niemieckich zakładów przemysłowych. W 1946 roku wprowadzili też w strefie system monopartyjny, z kontrolowaną przez siebie Socjaldemokratyczną Partią Jedności (SED). W strefach zachodnich przyjęto wielopartyjny system polityczny, zakazując jedynie działania ugrupowaniom nazistowskim. Po latach delegalizacji odrodziły się więc socjaldemokratyczna SPD i komunistyczna KPD, powstały też nowe ugrupowania chrześcijańsko-demokratyczne: Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna (CDU) i Unia Chrześcijańsko-Społeczna (CSU) oraz liberalna Wolna Partia Demokratyczna (FDP). Utrzymano też podział na tradycyjne kraje związkowe – landy. W 1946 roku przeprowadzono w nich wybory, a wyłonionym władzom okupanci przekazali część uprawnień. Jednym z głównych zadań administracji lokalnej stało się zapewnienie mieszkańcom żywności i mieszkań. Nie było to łatwe zadanie, bowiem w strefach już przebywali liczni uchodźcy z czasów wojny, a wkrótce dołączyli do nich Niemcy wywiezieni na mocy postanowień poczdamskich z Polski, Czechosłowacji i Węgier. W styczniu 1947 roku Amerykanie i Brytyjczycy postanowili połączyć swoje strefy okupacyjne, tworząc tzw. Bizonię. Rok później działająca w Bizonii lokalna niemiecka administracja została przekształcona w administrację państwową. Aby ukrócić czarny rynek i przygotować strefy do przyjęcia kredytów z planu Marshalla, zdecydowano się na przeprowadzenie reformy walutowej, wprowadzając w czerwcu 1948 roku jako środek płatniczy nową markę niemiecką. Decyzja ta wywołała gwałtowną reakcję sowiecką. 24 czerwca 1948 roku wojska sowieckie niespodziewanie otoczyły alianckie strefy w Berlinie, odcinając je od wszystkich możliwych połączeń i pozbawiając dostaw prądu, żywności, lekarstw i opału. Liczono, że krok ten zmusi Amerykanów, Brytyjczyków i Francuzów do wycofania się ze stolicy Niemiec i pozwoli Sowietom przejąć pełną kontrolę nad miastem. Odpowiedź aliantów zaskoczyła jednak Stalina. Amerykanie zdecydowani byli utrzymać Berlin za wszelką cenę. Najpierw zagrozili użyciem siły, w tym bomby atomowej, ale ostatecznie zdecydowali się na niewszczynanie wojny, lecz na pokazanie swojej potęgi poprzez otwarcie mostu powietrznego i zaopatrzenie stref berlińskich drogą powietrzną. Od czerwca 1948 do maja 1949 roku lotnictwo amerykańskie i brytyjskie wykonało ponad 227 tysięcy lotów, przewożąc do Berlina Zachodniego prawie 2,3 miliona ton zaopatrzenia. Wobec takiej determinacji w maju 1949 roku Stalin ustąpił i rozkazał zlikwidować blokadę. Blokada Berlina przyspieszyła proces formowania się państwa zachodnioniemieckiego. W kwietniu 1949 roku do Bizonii dołączyła strefa francuska, przekształcając ją w Trizonię. 23 maja 1949 roku przedstawiciele landów zgromadzeni w Radzie Parlamentarnej przyjęli projekt ustawy zasadniczej Republiki Federalnej Niemiec (RFN). W sierpniu 1949 roku doszło do wyborów parlamentarnych, a 7 września Trizonia oficjalnie została przekształcona w samodzielne państwo niemieckie. Na jego czele stanął kanclerz Konrad Adenauer. Wobec braku swobodnego dostępu do Berlina stolicą zostało Bonn, niewielkie miasto w Nadrenii Północnej-Westfalii. Równolegle trwały przygotowania do przekształcenia sowieckiej strefy okupacyjnej. Powołany przez komunistów Kongres Ludowy wyłonił Radę Ludową, która w marcu 1949 roku ogłosiła projekt konstytucji socjalistycznego państwa niemieckiego. 7 października 1949 roku proklamowano powstanie Niemieckiej Republiki Demokratycznej ze stolicą w Berlinie. Na czele NRD stanął były działacz Międzynarodówki Komunistycznej (Kominternu) i oficer Armii Czerwonej, a podówczas sekretarz generalny SED, Walter Ulbricht. Zarówno RFN, jak i NRD uważały się za jedyne legalne państwo niemieckie. Nie uznawały siebie nawzajem i nie utrzymywały stosunków dyplomatycznych. SOJUSZ PÓŁNOCNOATLANTYCKI (NATO) I UKŁAD WARSZAWSKI Jednym z elementów realizacji doktryny powstrzymywania było zawiązanie przez państwa zachodnie sojuszu obronnego. Jego powstanie wynikało z obaw, że Sowieci zechcą wkrótce zaatakować Europę Zachodnią, która bez wsparcia Stanów Zjednoczonych, jedynego mocarstwa pod koniec lat czterdziestych XX wieku dysponującego bronią atomową, będzie musiała ulec. Dlatego 4 kwietnia 1949 roku w Waszyngtonie 10 państw zachodnioeuropejskich (Belgia, Dania, Francja, Holandia, Islandia, Luksemburg, Norwegia, Portugalia, Wielka Brytania, Włochy) oraz USA i Kanada podpisały układ o powołaniu do życia Sojuszu Północnoatlantyckiego (NATO). Najważniejszym zapisem traktatu był artykuł piąty, mówiący o obowiązku wspólnej obrony w przypadku agresji na któregokolwiek z członków sojuszu. W praktyce porozumienie zobowiązywało Stany Zjednoczone do wystąpienia w obronie państw zachodnioeuropejskich w razie ewentualnego ataku Sowietów. W 1952 roku do NATO zostały przyjęte Grecja i Turcja, a w 1954 roku Republika Federalna Niemiec. Przyjęcie Niemiec Zachodnich do NATO wywołało zdecydowaną reakcję Związku Sowieckiego. Protestując głośno przeciwko odbudowie niemieckiego militaryzmu, przedstawiciele państw socjalistycznych spotkali się w maju 1955 roku w Warszawie i powołali do życia Układ Warszawski – sojusz o oficjalnie defensywnym charakterze. Oprócz Związku Sowieckiego przystąpiły do niego: Albania, Bułgaria, Czechosłowacja, Niemiecka Republika Demokratyczna, Polska, Rumunia i Węgry. Układ miał być przeciwwagą dla NATO, ale równocześnie stał się dla Stalina kolejnym narzędziem pozwalającym utrzymać kraje satelickie w zależności od Moskwy.

Do pobrania, sprawdzian z historii dział 1. Chemia nowej ery klasa testy sprawdziany oficjalne from archiwum. Allegro w związku z wprowadzeniem od września 2 r. W tym artykule omówimy guru sprawdzian historia klasa dział w tym artykule omówimy przewodnik sprawdzian historia klasa dział kolejna era krok po kroku, który możesz wykonać, aby.

Liczba wyników dla zapytania 'europa i ameryka po i wojnie': 10000+ Europa i Ameryka po I wojnie Połącz w parywg Joanna46 Klasa 7 Historia Europa i Ameryka po I wojnie światowej Testwg Vinixtx Klasa 7 Historia Europa po I wojnie światowej Sortowanie według grupwg Elfik5 Klasa 7 Historia Świat po I wojnie światowej. Rozszyfrujwg Beatahero Klasa 7 Historia wojna i po wojnie Sortowanie według grupwg Anitaczku Klasa 8 Polski Świat po I wojnie światowej Porządkowaniewg Romsat Klasa 7 Historia Francja po I wojnie światowej Teleturniejwg Blankabugaj Klasa 7 Historia Zmiany terytorialne po I wojnie Rysunek z opisamiwg As24 Świat po I wojnie światowej Odkryj kartywg Chankiewicz Świat po I wojnie światowej Labiryntwg U93551705 Klasa 7 Historia Świat po I wojnie światowej Testwg Kononowiczkarol Klasa 7 Historia Świat po I wojnie światowej Koło fortunywg Mczapor Świat po I wojnie światowej Wisielecwg Marcinstrozyna Polska i świat po II Wojnie Światowej. Teleturniejwg Oliwiawysocka65 Klasa 8 Historia Chiny i Japonia po II wojnie światowej Połącz w parywg Krywaw Daleki Wschód po II wojnie światowej i rozpad systemu kolonialnego Koło fortunywg Anetakuta0 Klasa 8 Historia Europa i Ameryka od XVI do XVIII wieku Testwg Qwaronq Klasa 6 Historia Historia i społeczeństwo Powtórka (układy i traktaty po wojnie) Koło fortunywg Abiedziak Europa i Ameryka w XVIII wieku Odkryj kartywg Mklej Klasa 6 Historia Ameryka Północna i Ameryka Południowa Sortowanie według grupwg Annajolantawaso Europa i świat po Wiośnie Ludów -powt. Połącz w parywg Beatahero Klasa 7 Historia Europa i świat po Wiośnie Ludów - powtórzenie Odkryj kartywg Kamimarihisteryczka Klasa 7 Historia Europa po II wojnie światowej. Krzyżówkawg U68523111 Powtórzenie do sprawdzianu Świat po I wojnie światowej II Połącz w parywg Jacek3 Klasa 7 Historia Powtórzenie do sprawdzianu Świat po I wojnie światowej Połącz w parywg Jacek3 Klasa 7 Europa i Ameryka w XVII i XVIII wieku Odkryj kartywg Kamimarihisteryczka Klasa 6 Historia Europa i Ameryka w XVII i XVIII wieku Odkryj kartywg Marcinpapiez Europa i Ameryka w XVII i XVIII wieku Testwg Historiasp1 Klasa 6 Historia Europa i Ameryka w XVII i XVIII wieku Koło fortunywg Mateusz18 Klasa 6 Historia Krzyżówka historia klasa 6 Europa i Ameryka w XVII i XVIII wieku cz. 2 Krzyżówkawg Darixixix Klasa 6 Historia historia klasa 6 Europa i Ameryka w XVII i XVIII wieku daty Labiryntwg Darixixix Klasa 6 Historia Podsumowanie lekcji: ćw. kl. 7 Świat po I wojnie. Odkryj kartywg Katarynka7890 Klasa 7 Historia Europa i Świat po Wiośnie Ludów/ Sprawdzian Testwg Piotrjania Klasa 7 Historia Historia- Europa i świat po wiośnie ludów Teleturniejwg Dircia Klasa 7 Historia Europa po Kongresie wiedeńskim i Święte Przymierze Teleturniejwg Kszulcinformaty Klasa 8 Historia Europa i świat po Wiośnie Ludów Koło fortunywg Siekierzynska Nowe państwa w Europie po I wojnie światowej Rysunek z opisamiwg Robertstruski Klasa 7 Historia Jak tworzyły się granice Polski po I wojnie światowej? Koło fortunywg Jpodavca Historia W Pustyni i w Puszczy (ćwiczenie po lekcji) Teleturniejwg Animalgirl Klasa 5 Klasa 6 Klasa 7 Klasa 8 Polski ćwiczenie po lekcji lekcja polskiego powtórzenia w pustyni W pustyni i w puszczy Mapa Europy po I wojnie światowej. Zaznacz nowo powstałe państwa. Rysunek z opisamiwg Makor3 Klasa 7 Historia Ameryka Północna i Południowa - klasa 8 Rysunek z opisamiwg Agnieszkaj2 Klasa 8 Matematyka dodawanie i odejmowanie (klasa 1) Teleturniejwg Wojciech876 Klasa 1 Matematyka dodawanie dodawanie i odejmowanie odejmowanie Ameryka Północna i Południowa Znajdź paręwg Ciasteczko Geografia I can ... I wonder Połącz w parywg Monia1378 Klasa 1 Angielski I wonder - Express Publishing Polska po II wojnie światowej - powtórzenie wiadomości Koło fortunywg Agnieszka1135 Klasa 8 Historia Wczoraj i dziś 8 Europa i świat po Wiośnie Ludów_ pojęcia Odwracanie kartwg Marann Klasa 7 Historia Europa i świat po Wiośnie Ludów_ postacie Odwracanie kartwg Marann Klasa 7 Historia Europa i Świat po Wiośnie Ludów Testwg Biuro43 Europa i świat po Wiośnie Ludów Koło fortunywg Patrycjakulka22 EUROPA I ZIEMIE POLSKIE PO KONGRESIE WIEDEŃSKIM Połącz w parywg Olasurma1 Klasa 7 Historia Polski Powtórzenie - ,,Europa i świat po Wiośnie Ludów" Odkryj kartywg Lenaniax europa i świat po wiośnie ludów Sortowanie według grupwg Xfilip1 Klasa 7 Historia Europa i świat po Wiośnie Ludów - 2 Krzyżówkawg Onkasia1 Polska Po II Wojnie Światowej quiz Teleturniejwg Agnieszka1135 Klasa 8 Historia Wczoraj i dziś 8 EUROPA I ŚWIAT PO WIOŚNIE LUDÓW Odkryj kartywg Hanna235 Klasa 7 Historia Europa i Świat po Wiośnie Ludów Koło fortunywg Agnieszkakosek9 Ameryka Północna i Ameryka Południowa Rysunek z opisamiwg U20537638 I can ... I wonder Testwg Monia1378 Klasa 1 Angielski I wonder - Express Publishing AMERYKA PÓŁNOCNA I POŁUDNIOWA Testwg Kasias28 Klasa 3 Przyroda Co byś wolał/a Testwg Knepka Po prostu dla wszystkich Klasa 1 Klasa 2 Klasa 3 Klasa 4 Klasa 5 Klasa 6 Klasa 7 Klasa 8 Gimnazjum Dorośli Liceum Technikum Po prostu Fast food i zwierzęta itpitd.

1. Przedstaw proces integracji krajów zachodnioeuropejskich po II wojnie światowej. 2. Wymień kolejne etapy kształtowania się zjednoczonej Europy. 3. Opisz zjawiska, które wpłynęły na umocnienie się demokracji w Europie Zachodniej po II wojnie światowej. W razie problemów proszę pisać do mnie na wyżej podanego e-maila.

Ścienna mapa szkolna przedstawiająca Europę po roku dydaktyczna ukazująca interwencje i konflikty zbrojne oraz ataki terrorystyczne jak również towarzysące im protesty społeczne, polityczne, strajki i zamieszki oraz spory i konflikty na mapie widnieją granice Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej (RWPG) utworzonej w latach 1949-1991, państw stowarzyszonych jak również Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (EWG).W kartonach bocznych zamieszczone są mapy:- strefy okupacyjne w Niemczech i Austrii po II wojnie światowej- wojna w Chorwacji oraz Bośni i Hercegowinie (1992-1995)- powstanie państwa IzraelaNa mapie znajduje się linijka chronologiczna (kalendarium), na której zaznaczono najważniejsze wydarzenia polityczne, religijne i 1 : 4 000 000 1 : 3 200 000Format:160 x 120 cm200 x 150 cmPomoc dydaktyczna do:- historiiPoziomy nauczania:- podstawowy - gimnazjalny - średni (licealny) - policealnyOprawa:- laminowana dwustronnie folią strukturalną o podwyższonej wytrzymałości na rozdzieranie- oprawa w drewniane półwałki z zawieszeniem sznurkowymUdzielamy 5-ciu lat gwarancji na trwałość oprawy i folii.

. 135 351 276 98 472 264 49 426

europa po i wojnie światowej mapa